Hæ hó, engin stemning!

Hæ hó wtfn, 17.júní og ekkert um að vera, það er engin hátíðardagskrá í Sandgerði í tilefni dagsins, flaggað við Vörðuna (ættu kannski að flagga í hálfa þar sem þessi bær er í ruglinu!).  Hér var heldur engin dagskrá á sjómannadaginn, menningin er dauð hér, eða enginn pjéningur í menningarvitleysu?!

Loksins sólarlaust í dag,frekar grámyglulegt veður, svona í stíl við skapið hjá mér í dag.  Er með hausverk dauðans, vöðvabólguhausverkur og á ekkert íbúfen, apótekið lokað og óþolandi ástand.  Erian ætlaði að fá íbúfen í vinnunni, verð að fá íbúfen annars verður þessi dagur skelfilegur.

Hvað um það, nóg að gera í boltanum og Danir mæta Þjóðverjum í kvöld.  Þjóðverjar öruggir áfram og vonandi taka þeir leikinn ekki of alvarlega, stig gæti dugað Dönum og vonandi komast þeir upp úr riðlinum.

Annars höfum við verið bissí í að pakka og stússast í ýmsum hlutum sem fylgja flutningum.  Gámurinn kemur á fimmtudag og planið er að fylla hann á föstudag og laugardag, þrífa svo kofann á sunnudeginum. Svo er bara farvel France á mánudag eftir rúma viku, flogið á Köben og ætlum við að taka einn labbitúr í bænum áður en við hendum okkur í lestina til Skanderborg, til familien Anderson.  Við ætlum ekki að vera með neinn farangur að ráði, brækur til skiptanna þannig að það verður vonandi lítið mál að spássera í bænum, hundurinn þarf jú að viðra sig eftir flugið, teygja úr sér áður en við tökum svo annað þriggja tíma ferðalag.  

Það eru blendnar tilfinningar með flutninginn, altso skiptist á tilhlökkun og kvíði, ekki kvíði fyrir að fara út heldur bara þetta stress og vesen í kringum svona nokkuð, þarf að redda þessu og hinu og svo er ekkert voða gaman að vera á ferðalagi með hundinn.  Ég er bara spenntur fyrir Horsens og ég held að allir aðrir í familíunni séu það líka.  Borgin hefur upp á margt að bjóða og það sem ég hef séð á google þá er þetta falleg borg.  Svolítið skondið að vera að flytja á stað sem maður hefur ekki komið til (bara rennt þarna í gegn með lest á leið til Maríu) og svo höfum við heldur ekki séð myndir af húsinu sem við ætlum að leigja, rennum bara frekar blint í sjóinn með þetta en ég hef einhverja góða tilfinningu fyrir þessu og vona að hún eigi eftir að reynast rétt.  Vil ekkert vera að skíta Ísland út en við erum fegin að vera að fara, held að það séu frekar erfiðir tímar framundan hér á landi og ágætt að losna úr hringiðu leiðindanna sem því fylgja.

Jæja, Erian komin heim og vonandi með íbúfen handa mér.  Eitt að lokum.  Síðasta daginn í vinnunni var svokallað golf og grill.  Farið var í ýmsa leiki, svo á golfvöllinn og svo borðað saman í Efra-Sandgerði. Helvíti skemmtilegt bara og ég fékk verðlaun fyrir bestu tilþrifin á vellinum!  Hef nú ekki tekið í golfkylfu síðan við Ingi vorum að laumast í golf á Leynisvelli fyrir einhverjum 30 árum síðan, en ég get enn hitt kúluna við og við og bara gaman að spila smá golf aftur.  Svo voru teknir nokkrir bjórar en ekkert fyllerí sem betur fer og heilsan var bara nokkuð góð daginn eftir.

Læt þetta duga að sinni, næsta blogg ekki væntanlegt fyrr en komið er til Horsens, verðum vonandi komin í okkar hús um 9.júlí.

Læt svo fylgja með 2 myndir, önnur er frá 17.júní 2004 hér í Sandgerði, man að það var kalt þó það hafi verið sól; boðið uppá Kaffibrúsakalla, hoppukastala og Ávaxtakörfu minnir mig, af sem áður var.

Hin er af golfliðinu sem ég var í á Golf og grilldaginn, var í bleika liðinu!

 

 

Að lokinni fermingu.

Þá er búið að ferma ungmennin og stressið sem því fylgdi yfirstaðið.  En ekki tekur betra við, nú skal setja fullt gas á flutningsundirbúninginn.

Eitt af því sem þarf að gera við flutning er að verða sér út um kassa og setja draslið í þá væntanlega.  Rúllaði mér inn í Byko áðan og ætlaði að kaupa nokkra flutningskassa í búnti.  Stúlkan sem ég talaði við sagðist bara eiga millistærð af kössum (þetta eru næfuþunnir kassar, engir flyttekasser eins og mann fær hjá Silvan, bara ómerkilegir pappakassar), hún hélt að stykkið væri á 300 krónur eða þar um bil.  Ég ákvað að taka 10 kvikindi og brunaði á kassann.  5000 kall sagði daman og mér krossbrá, ertu að grínast sagði ég, kostar einn svona prumpukassi 500 kr?  Hún fór eitthvað út í búð og kom að vörmu, jú jú, 500 kall á kassann!!!  Er það bara ég eða finnst ykkur þetta normal?  Afþakkaði kassana með hraði, held ég fari bara og sníki mér kassa í einhverjum verslunum.

Aftur að fermingunni.  Hér mættu 25 manns eða eitthvað nálægt því.  Veður var með besta móti, sól og blíða.  Messan í Hvalsneskirkju þar sem boðið var uppá poppaðri messugerð en maður er vanur; fór það vel í fólk, engin helgislepja yfir þessu.  Presturinn var með fína ræðu og ég hlustaði meira segja á hann með athygli!  Eitt af því sem ég hjó eftir var að maður ætti að koma fram við allt fólk af virðingu, skiptir engu hvort manni líki vel eður ei við viðkomandi.  Veislan heppnaðist vel, alltaf svo notalegt að hafa þetta bara heima fyrir.  Veitingarnar runnu ljúft niður en heljarinnar hellings afgangur auðvitað, enda fólk að detta úr skaftinu alveg fram á fermingardaginn sjálfan!  Við Íslendingar erum ekki þekktir fyrir mannasiði almennt eða tillitsemi gagnvart hvert öðru.  Eitt sem ég varð var við í Danmörku var að Danir eru okkur mikið fremri í öllu hvað þetta varðar, enginn Dani hefði látið vita daginn áður að hann kæmi ekki í veisluna, hvað þá að hann léti bara alls ekki sjá sig.  Einhverjir komu einir þegar reiknað var með maka.  En svona er þetta á Íslandi og fólki finnst þetta bara ok, kannski og án efa hefur maður verið svona ótillitsamur sjálfur í gegnum tíðina.

En það sem öllu skiptir er að krakkarnir voru himinlifandi með þetta allt saman og þetta var skemmtileg stund með góðu fólki.

Nú styttist í annan endann á skólaárinu, krakkarnir fengu sinn vitnisburð í dag og skóla slitið; ég þarf að ljúka 2 dögum í viðbót og endað verður á golfi og grilli hjá starfsfólki á fimmtudag, jafnvel tekið í bjór!

Krakkarnir stóðu sig með sóma, fengu fínar einkunnir og Gummi fékk viðurkenningu fyrir háttvísi og prúðmennsku; hlaut hann bíóferð fyrir 2 að launum og hann var ansi sáttur með þetta allt.

Jæja, læt þetta duga í bili, framundan flutningsvesen á háu stigi, ótrúlega margt sem þarf að gera þegar flutt er, hvort sem er á milli húsa eða milli landa

 

 

 

Vika í fermingu, fimm í flutning!

Það styttist í fermingu, einungis vika í veisluhöldin og spennan að verða óbærileg!  Nei, segi það nú ekki en mikið verður maður feginn þegar þetta er allt yfirstaðið.  Svo er bara að pakka restinni af draslinu í kassa því það eru einungis fimm vikur í flutning, þann þriðja á fimm árum og geri aðrir betur. Væri nú kannski ekki mikið ef verið væri að flytja á milli staða hér á svæðinu en við erum jú að tala um að flytja milli landa og það í þriðja sinn.  Reyndar var þetta varla nokkur flutningur þarna um árið til Köben, fórum með nokkra kassa, sængur og hund og that was it!  En nú skal fara með allt hafurtaskið og með því hugarfari að setjast að til frambúðar og það má guð vita að vonandi lukkast okkur í þetta sinn að bregða búi til frambúðar.

En að öðru.  Þetta eina og hálfa ár hér á klakanum hefur nú verið svona upp og ofan, aðallega van!  Við fengum ágætis íbúð á Suðurgötu í Sandgerði, 170 fermetrar svo ekki vantar plássið.  Kofinn er kominn aðeins til ára sinna og má muna sinn fífil fegurri en okkur hefur svo sem liðið þokkalega hér.  Reyndar vantar alla fataskápa í kofann, allir gluggar virðast vera ónýtir, vottar fyrir raka á tveimur stöðum, eldhúsinnréttinguna má fljótlega taka í nefið þar sem hún er að hryngja, vatnsleiðslur orðnar stíflaðar af skít svo það tekur um 40 mínútur að renna í bað, rafmagnið furðulegt þar sem einungis önnur hver innstunga er í lagi og oft að slá út hér.  Annað í nokkuð góðu lagi, frábært útsýni t.d.  Þetta hús hefur einhvern tímann þótt flott hér í denn en þarf á andlitslyftingu að halda.

Við höfum sem sé haft nægt pláss en lítið var af því í skonsunni sem við leigðum í Köben á rúmar 10 þúsund danskar, með heilum 2 svefnhverbergjum.  Við vorum bíllaus úti og allt í fínu með það þar sem almenningssamgöngur eru góðar.  Hér fjárfestum við í gömlum skrjóð sem hefur þurft á verkstæði í einhver skipti en bíllaus getur maður ekki verið á Íslandi.  Okkur fannst viturlegra að kaupa gamla tík og eiga hana skuldlaust frekar en að borga yfir 20 þúsund af bílaláni í hverjum mánuði, enda hefðum við aldrei ráðið við svoleiðis fjárfestingu miðað við okkar efnahagsreikning; en það er líka dýrt að keyra um á druslum svo mikið er víst.  Svo seldi ég skrjóðinn þann 1.maí og er nú  sí og æ að sníkja bíl að láni hjá foreldrunum.

Ég hef unnið á mínum gamla góða vinnustað, Grunnskólanum í Sandgerði.  Ég held ég hafi verið búinn með kennarakvótann vorið 2007 og eftir þetta eina og hálfa ár þarf ekki frekari vitnanna við, ég er búinn með mína pligt hvað kennslu varðar!  Reyndar fékk ég afar erfiðan umsjónarbekk, fékk jú starfið af því að það þurfti að skipta þessum árgangi í tvennt vegna hegðunarvandkvæða.  Ég bara hef ekki orku í svona bull lengur, missi næstum trúna á mannkynið á stundum eftir dag með þessum greyjum. En vinnufélagarnir eru frábærir sem fyrr, margir hressir karlar þarna núna og aldrei verið fleiri karlar að kenna síðan ég byrjaði þarna 1996.  

Erian fór að vinna í flugstöðinni, eins og hún hafði gert árin áður en við fórum út.  Hún hafði einhvern tímann heitið sér því að vinna ekki aftur í flugstöðinni, var orðin leið á því, en hvar á fólk að vinna hér á Suðurnesjum annars staðar en í flugstöðinni?!  Hún hefur ekki verið sátt með að vera þarna, kom fljótt fram óánægja hjá henni í vinnunni, þetta var eitthvað sem hana langaði ekki til að gera.  Stærsta ástæðan fyrir því að við fórum að spá í að fara út aftur liggur í því að við höfum hvorugt verið nógu ánægð með okkar vinnu en auðvitað eru aðrir hlutir á bak við þessa ákvörðun líka, aðallega sú að okkur langar bara meir að setjast að úti en að vera hér, það er ekkert flóknara en það.

Nú nú, krökkunum hefur gengið þokkalega að aðlagast svo sem, hafa plummað sig í skólanum en þeim blöskrar öllum slæm hegðun bekkjarsystkina sinna, segja öll að svona hafi þetta ekki verið í skólunum þeirra úti.  Gummi og Elmar æfðu lengi vel sund (eina íþróttin sem þeim hugnaðist af því sem í boði er hér), Alexandra og Elísa hafa ekki verið í íþróttum né neinu tómstundastarfi.  Gummi hefur verið duglegur að stunda félagsmiðstöðina hér, spilar borðtennis við skólabræður sína og rústar þeim öllum sem einum í þeirri íþrótt, spaðaíþróttir eru hans ær og kýr.  Elísa hefur eignast eina vinkonu og gengur á með skini og skúrum í þeim vinskap, Elmar hefur ekki eignast vini hér en er samt ágætlega liðinn í skólanum af bekkjarfélögunum.

Við höfum á þessu hálfa öðru ári farið einu sinni í sumarbústað á Flúðum og þar er alltaf jafn yndislegt að vera, fengum pabba og Jóhönnu til okkar í smá heimsókn þegar við vorum þar og tókum smá golden circle með þeim sem var frábært og í góðu veðri.  Við höfum líka farið í tennishöllina í Kópavogi a.m.k. tvisvar og spilað með krökkunum, klukkutíminn kostar reyndar 4 þúsund kall.  Svo höfum við farið einu sinni í keilu í Öskjuhlíðinni og í bíó í Egilshöll að sjá Harry Potter.  Annað höfum við nú varla sýslað sem fjölskylda sem orð er á hafandi þennan tíma okkar hér.

Við hlökkum til að takast á við nýjar áskoranir, Erian ætlar sem sé aftur í nám og ég bara að leita að vinnu, krakkarnir ætla að vera aktívir í einhverju þarna úti, t.d. ætlar Gummi að skrá sig í borðtennisklúbb og vonandi tennisklúbb líka, Elísa og Elmar vilja læra á gítar en Alexandra veit ekkert hvað hún vill gera í sínum frítíma, reynum að koma henni á myndlistarnámskeið, held hún yrði góð þar. Við vitum alveg af fenginni reynslu að það tekur á að flytja og það tekur tíma að koma sér inn í málið aftur, koma sér inn í danskan rythma og venjast nýjum aðstæðum.  Ég veit vel að maður þarf að þola mótlæti oft á tíðum t.d. hvað varðar atvinnuleit en í þetta sinn er ákveðið að fara ekki á taugum þó eitthvað bjáti á, hlutunum verður mætt með jafnaðargeði og yfirvegun.

Svo verður það plús að vera laus undan þessu rausi hér um efnahagsmál og lausnir og lausnarleysi í þeim efnum, hér ráða ríkjum aðilar sem vita ekkert hvað skal gera til að koma landinu úr þessum öldudal sem það er í og í stefnir að gömlu klíkurnar, gömlu ríkisbubbarnir sem allt áttu taki völdin aftur. Engin sýnileg stefna er í gangi hvert Ísland á að halda t.d. hvað varðar peningamál.  Svo ég verð feginn að vera laus við þetta, fylgist samt eitthvað með úr fjarska en laus við að ræða þessi mál í hverjum kaffitíma og hlusta á rausið í liðinu hjá Agli í Silfrinu, furðulegt að maður skuli yfirhöfuð vera að fylgjast með þessu, öss maður má ekki við svona neikvæðni!

Jæja, er ég þá ekki bara öpp tú deit með þetta allt, kominn að nútímanum,búinn að dekka þetta stopp sem varð á blogginu frá 2009!  Læt fylgja nokkrar myndir hér neðan við, mynd af Edvard Thomsens vej þar sem við bjuggum úti og Suðurgötu 31 þar sem við búum nú og kannski fleiri ef ég finn eitthvað skemmtilegt að setja með hérna.

 

 

 

 

 

 

 

 

Edvard Thomsens vej, við bjuggum á jarðhæð þarna fyrir miðju.

 

 

 

 

 

 

 

 

Slottið á Suðurgötu 31, hér erum við uppi.

 

 

 

 

 

 

 

 

Tekin í fyrra á Selfossi, vorum á Flúðum í nokkra daga.

 

 

 

 

 

 

 

 

tjaldstæðið hjá Geysi, rjómablíða.

 

 

 

 

 

 

 

 

fórum i Keilu þegar Gummi varð 14 ára, rosa gaman.

 

 

 

 

 

 

 

 

og að lokum ein úr tennishöllinni, Gummi alveg með þetta! 

Já er það ekki bara?!

Ég álpaðist inná gömlu bloggsíðuna mína og fór að lesa færslurnar, misgáfulegar en gaman að renna yfir hvað hefur á dagana drifið. Það er gaman að eiga svona "dagbók" á netinu og við lesturinn datt mér í hug að kannski væri bara gaman að henda inn færslum við og við á nýjan leik!
Skiptir engu hvort að einhver eða einhverjir lesa, ég hef mest gaman af að lesa þetta sjálfur eftir einhvern tíma.
Einhvern tímann dekkaði ég heilt sumar í einni færslu og eiginlega þyrfti ég að dekka næstum 3 ár í þessari til að brúa bilið frá miðju ári 2009 og til dagsins í dag. Nenni því nú tæpast en í stuttu máli hef ég dundað mér við að flytja til og frá Danmörku síðan 2007 og enn skal flytja!
Já, við erum svo biluð í þessari fjölskyldu, finnum hvergi fótfestu og alltaf óánægð segja sumir. Ennnn, á maður bara að sitja sem fastast þar sem maður er ef maður er ekki ánægður með tilveruna?
Við fluttum heim í desember 2010, meira í neyð en nokkuð annað, okkur langaði ekki beinlínis heim en mátum það svo þá að það væri skásti kosturinn í stöðunni.
Það var erfitt að flytja heim og miklu erfiðara að aðlagast Íslandi á nýjan leik en nokkurn tímann að aðlagast nýju landi. Við höfum ekki aðlagast nógu vel, við erum ekki að "fýla" Ísland nógu vel og það er efni í heila ritgerð að skrifa um stöðu mála í þessu þjóðfélagi sem gera það að verkum að hér er varla búandi með öll þessi börn.
Sem sagt, út vil ek á nýjan leik og Horsens here we come, Erian ætlar aftur á skólabekk, ég ætla leita fyrir mér á vikarmarkaðnum, er bara bjartsýnn á það, aðeins byrjaður að skoða það.
Við flytjum út í júní, búin að redda okkur íbúð og allt í gangi. Svo er ferming eftir hálfan mánuð og gvöð hvað ég verð feginn þegar það er yfirstaðið.
Læt þetta duga í bili, þarf aðra færslu til að fara yfir 2011 og fram til dagsins í dag!

Lok lok og læs?

Ég er að spá í að loka þessu bloggi, flestir á facebook og svo er ég kominn með íslenskt símanúmer svo það er bara hægt að bjalla (4960373).

Af okkur er annars allt gott að frétta, vinnan bíður handan hornsins, byrja á nýja vinnustaðnum mánudaginn 10.ágúst.  Ekki nema rúmlega 50% staða en betra en ekkert.  Erian að byrja í sinni praktík og hún tekur lokapróf frá skólanum nú í lok ágúst.  Svo bara sjáum við hvar við stöndum þegar hún er búin í praktík í lok febrúar.  Okkur langar að vera hér áfram en það stendur og fellur með því að við bæði höfum einhverja vinnu, vinnu sem dugar til að framfleyta fjölskyldunni. 

Okkur líður vel hér í Köben, erum orðin nokkuð vön borgarlífinu og kunnum bara vel að meta það.  Krakkarnir hafa aðlagast nokkuð vel og við heyrum ekki á þeim að þau vilji flytja heim.  Okkur óar við tilhugsuninni einni saman að flytja heim; til þessa Kríslands þar sem umræðan er endalaus neikvæð og í raun er þetta blessaða land á hausnum.  Við viljum gjarnan vera hér áfram eftir að Erian lýkur námi, ef þess er þá bara nokkur kostur.  Ekki svo margt sem við söknum, jú Erian saknar sinna vinkvenna og ég sakna pabba, meira er það nú varla.  Krakkarnir sakna einskis þannig lagað en þau nefna það títt að þau eiga fullt af dóti í íbúðinni á Silfurtúni sem þau gjarnan vilja hafa hér!

Nóg um það.  En eins og ég sagði þá er ég að hugsa um að loka þessari síðu eða alla vega hætta að blogga um óákveðinn tíma, þeir sem eitthvað vilja af mér og okkur heyra er bent á facebook eða símanúmerið hér að ofan.

Bestu kveðjur

Einar Sveinn og co

 

Hvað hefur á dagana drifið?

Góð spurning, helv.. langt síðan ég bloggaði síðast, ár og dagur nánast.

Vinna:  Frekar lítið að gera hjá mér í júní, ekki nema tæpir 70 tímar en júlí hefur verið skárri, 90 tímar verða það þennan mánuðinn sýnist mér.  Var með fulla vinnuviku þessa vikuna og næsta vika er fullbókuð líka.  Kláraði síðustu vakt í bili á Filip Sogns í gær, kvaddi liðið með pomp og prakt og leystur út með gjafabréfi frá Madas (sem ég gaf Erian auðvitað enda kellingabúð þessi Madas!) og einum kaffipoka; vinnufélögunum finnst ég drekka full mikið kaffi og ákváðu því að gefa mér einn í nesti. 

Næstu viku er ég svo á Emdrup Søgård, síðasta vika þar líka en þó á ég eina vakt þann 30. júlí sem verður þá sú síðasta, eiginlega sem betur fer því mér hefur aldrei líkað sérstaklega vel á Emdrup.  Hins vegar hefur verið frábært að vera á Filip Sogns og þar var manni vel tekið.

Ástæðan fyrir því að ég er að hætta vikarstörfum á þessum stöðum er sú að ég er búinn að ráða mig í rúmlega hálft starf við Vidarskolen í Gentofte.  Kem til með að vinna þar alla daga frá 12-16, föst staða á SFO (skole fritids ordning) sem er svona eins og skólaselin heima; krakkarnir koma þangað þegar skóladegi lýkur og eru frá 12-16, krakkar í 1.-4.bekk og skilst mér að ég verði aðallega með guttana í 3.-4.bekk.  Verður spennandi, kem til með að þjösna drengjunum út í alls kyns boltasparki og ef rignir þá má fara inn og kenna þeim að tefla (ekki föndra ég með þeim, svo mikið er víst, ekki mín deild!!)

En bara frábært að vera kominn með eitthvað fast, það er ekki hlaupið í vinnu hér því ég hef verið leitandi í 6 mánuði og fyrst núna sem eitthvað fast er í hendi.  Hefði auðvitað viljað fá fleiri tíma en hugsanlega er hægt að nota mann í einhverjum afleysingum á morgnana, t.d. í stuðningskennslu, kemur í ljós síðar hvernig það verður.

Krakkarnir eru í sumarfríi, dunda sér hérna heima við og oftast dugleg að vera úti að leika.  Elmar verður áfram í sínum skóla næsta haust sem og Gummi en Alexandra er byrjuð í skóla á Íslandsbryggju í dönskum bekk.  Hún var hálfkvíðin að byrja en svo gekk allt vel og ég held að hún verði bara ánægð í nýja skólanum.

Erian er í sumarfríi líka frá sínum skóla en byrjar aftur síðustu vikuna í júlí.  Hún er pun... sveitt í prófundirbúningi, les eins og bandóð á hverjum degi enda lokaprófin handan hornsins í ágústmánuði.  Svo byrjar hún í praktík 1.september og er búinn að finna praktikplads; Exuviance held ég það heiti og er svona klinik.  Hún er lukkuleg með það, kemur til með að vinna þriðjudag-föstudags frá hálf tíu til sjö og svo annan hvern laugardag en alltaf frí á mánudögum.

Við höfum því ekki tök á að gera mikið eða víðreist í sumarfríinu, ég er jú ekki í sumarfríi og það er ströggl líka peningalega séð að vera námsmaður og ég með einungis hlutastarf.  Verður vonandi betra næsta sumar og við getum þá kannski leyft okkur að gera eitthvað meira í sumarfríinu.

Við höfum bara haft það náðugt í blíðunni hér heima, farið á ströndina, kíkt í bæinn og fórum svo stuttan túr til Harlev og vorum þar 5 nætur í góðu yfirlæti.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ís í góða veðrinu.

Í Harlev var margt brallað en við notuðum tímann aðallega í að hafa það huggulegt í góðum félagsskap.  Brakandi blíða fyrstu dagana og þá fórum við m.a. til Ry þar sem er vatn og skemmtileg aðstaða til að busla, synda og liggja í sólbaði.

 

 

 

 

 

 

 

 

Hér er verið að fá sér næringu eftir sprikl og boltaleik í Ryvatni.

Við heimsóttum tívolíið í Aarhus á mánudegi í ágætis veðri en þó rigndi á okkur eins og hellt væri úr fötu um miðjan daginn.  En það kom ekki að sök, það stytti upp og við keyptum regnslár sem björguðu flestum fyrir horn.  Vorum örugglega rúma 5 tíma í tívolí, tókum með okkur grillaðar pylsur sem við gátum svo skellt aftur á grill sem er á staðnum og hitað upp pylsur og brauð.  Krakkarnir skemmtu sér konunglega, sumir djarfari en aðrir að skella sér í tækin en í stuttu máli þá var þetta frábær dagur og í fyrsta skipti sem okkar börn fara í tívolí.

 

 

 

 

 

 

 

 

Prinsessurnar í hringekjunni

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Við þetta vatn fengum við okkur að borða, þetta er í tivolí nota bene og hér var hægt að sigla um á hvítum svönum.

Að síðustu langar mig að minnast á það að Elísa er útskrifuð úr leikskóla og bíður nú eftir skólabyrjun í ágúst.

Hér er ein mynd tekin við útskriftina

 

 

 

 

 

 

 

 

En sem sagt, vinna næstu viku hjá mér en svo lítur út fyrir að ég verði í fríi til 10.ágúst þegar ég hef störf við Vidarskolen (þetta er skóli sem starfar eftir hugmyndafræði Rudolf Steiner, ef einhver kannast við það).  Þannig að ég fæ einhverja frídaga á næstunni. 

Það eru góðar líkur á að María og co komi hér í lok mánaðar því fótboltasjúklingurinn Mikael á að keppa hér á stóru móti og vonum við sannarlega að familían geti séð sér fært að rúlla hingað niður eftir, fer víst eftir peningum eins og alltaf, krossum putta og hvað eina, alltaf gaman að hittast.

Og eitt enn áður en ég set punktinn á þetta.  Ég er búinn að panta smartsíma hjá tal, á græjurnar og þarf bara að opna númerið aftur.  Var með þetta í Harlev á sínum tíma svo innan tíðar er hægt að hringja í mann hér á íslenskum taxta og við getum hringt frítt heim; nauðsynlegt að vera með þetta þegar mann býr í úttlandinu.

Jæja, bestu kveðjur, hér rignir svo það verður bara næs að hanga inni í dag, held að SAS ligan sé að byrja svo kannski kíkir maður á leik í sjónvarpinu.  Svo er reyndar planið að fara með gaurana á leik með FCK á Parken, jafnvel næstu helgi gegn Køge, ef fjárhagur leyfir selfølig!

Einar Sv, Erian og börn

Móðan mása

Hef verið latur við þetta blogg; sit nú við tölvuna og ákvað að setja nokkar línur á "blað".  Hef svo sem ekkert að segja og ætla bara að láta ráðast hvað ég hripa niður.

Föstudagur í dag og allir í fríi á þessu heimili.  Tókum einn rúnt í IKEA og keyptum smotterí, alltaf jafn skemmtilegt í IKEA.  Veit nú ekki hvað við vorum lengi að taka rúntinn þarna, villtumst ekkert eins og sumir en eftir þessa ferð þá var Bilka tekið í nefið líka.  Sem sagt dagur sem systir mín kæra hefði fílað í botn;)

Er svona smám saman að komast einhver heimilismynd á þetta heimili okkar.  Lengi vel var hér ekkert nánast en nú er kominn sófi, eldhúsborð og heilt loftljós beint fyrir ofan það!  Svo keyptum við svona verkamannastandlampa í dag og þá er þetta bara að verða nokkuð gott.  Á meðan maður er með eitthvað að sofa á, borð til að éta við, tölvu og sjónvarp þá er maður í góðum málum.

Ég hef haft nokkuð gott að gera bæði í apríl og maí, er á meðan er.  En þetta er auðvitað ekki ákjósanlegt atvinnuástand, næsta vika gæti víst orðið þannig að maður sæti bara á rassgatinu heima og sinnti "húsmóðurstörfum".  En, svona er þetta, þetta reddast allt einhvern veginn og í raun er ég að fíla það ágætlega að vera vikar þó ég vildi alltaf fá fleiri tíma í viku hverri.

Verð að minnast aðeins á ferðalagið til Aarhus í byrjun mánaðar.  Fröken Eva var að fermast og við fórum uppeftir auk pabba og Jóhönnu.  Helgin var frábær í alla staði, fermingin gekk eins og í sögu; barnið fermdist og það var jú stóra málið.  Ég skildi yfir höfuð ekki rassgat í því sem sagt var í kirkjunni en kannski var það vegna þess að ég nennti nú ekki að sperra eyrun of mikið því það tekur svolítið á þetta danska hrognamál.  Maður verður, eða ég í það minnsta, að hafa athyglina í lagi þegar ég er að reyna að skilja hvað bauninn segir, tekur bara mikla orku stundum öll þessi einbeiting sem maður þarf og athygli.

En hvað um það, hélt ég hefði verið að tala um helgina í Aarhus.  Hundum og köttum kom vel saman sem og mannfólki og fór vel um alla.  Veðrið var frábært og félagsskapurinn líka; alltaf gaman að hitta ættingjana því það er ekki of oft sem svona hittingur á sér stað.  Sumir eru alltaf eins, t.d. bræðurnir Erlingsson, láta alltaf eins og "fífl" báðir tveir (allt í góðu og vel meint bræður!), Þórunn sjálfri sér lík og alltaf jafn elskuleg og Erla varla deginum eldri en sextug!  En sem sé, þetta var bara allt svo skemmtilegt og krökkunum leiddist nú ekki að hitta frændsystkinin í Aarhus; Alexandra hafði á orði þegar við vorum komin aftur til Köben að hún vildi bara flytja aftur til Harlev, vildi vera í námunda við gemlingana hennar Maríu!

Jæja, er þetta ekki bara að verða helvíti gott, ég nenni hreinlega ekki meiru; spurning um að setja þessa bloggsíðu á "afsakið hlé" um óákveðinn tíma?!

En sjáum hvað setur, framundan eru spennandi tímar því næstu helgi, hvítasunnuhelgi, koma að öllum líkindum familien Anderson í heimsókn til okkar og er þegar orðinn mikill spenningur á þessu heimili eftir þeirri heimsókn.  Svo er sumarið auðvitað löngu komið hér í Dk en þó er einhver rigningarsuddi í honum akkúrat núna og það hafa gert vart við sig þrumur og eldingar annað veifið.

Gleðilegt sumar

Einar Sveinn, Erian og co

15.apríl-Hilli bakari hefði orðið 95 ára

Var alveg búinn að steingleyma að afi Hilli bak átti afmæli (takk Hanna fyrir að minna mig á þetta) í gær og hefði orðið 95 ára.  Ég er nú ekki vanur að klikka á svona afmælum en mér til afsökunar þá var ég að vinna langan dag í gær og þessu var alveg stolið úr mér. 

Afi dó þegar ég var 9 ára gamall, árið eftir að við fluttum frá Seyðisfirði og á Akranes.

Ég man enn þó nokkuð eftir kallinum, svona minningabrot en auðvitað hafa minningarnar dofnað með árunum, það er jú langt um liðið.

Í nokkrum orðum þá man ég einna helst hvað hann var rólegur og fámáll, kjaftaði ekki frá sér allt vit hann Hilli bak.   

Afi var mikill áhugamaður um fótbolta (hann fór á völlinn þegar Huginn spilaði man ég og hann missti ekki af fótbolta  í sjónvarpinu held ég þegar t.d. enski boltinn var á skjánum, held það hafi verið á sunnudögum). 

Afi æsti sig aldrei þó amma ætti slæman dag, eða daga og aldrei var hann pirraður yfir okkur krökkunum sem héngum niðri í bakaríi lon og don, sníkjandi þetta og hitt og hefur örugglega verið töluverð truflun af okkur á stundum.

Ég man vel eftir því að fá að keyra með afa í Fíatinum hvíta,út á bryggju til Adda Halla eða út í Stál því afi var að stússast með einhverjar vörur, skrifa undir reikninga eða hvað það var sem hann var að stússast, eitthvað snérist þetta um vörur sem hann var að fá með skipunum.

Ég man vel eftir því þegar ég heimsótti kallinn um miðja nótt á bolludegi, bankaði bara á hlerann hjá honum um 4 leytið og bað um að fá að hjálpa til.  Þetta var árið 1975, síðasti bolludagur okkar á Seyðis og ég hafði sagt afa að ég myndi koma og hann svarað "allt í þessu fína, komdu bara".  Kallinn hefur auðvitað ekki átt von á að ég myndi svo mæta galvaskur um miðja  nótt en til þess fékk ég leyfi hjá mömmu og pabba, vaknaði sjálfur og arkaði í snjósköflum út í bakarí frá Steinholti.

Ég man vel eftir öllum happdrættismiðunum sem afi var með í skrifborðsskúffunni sinni, efast um að hann hafi nokkru sinni unnið á þessa miða en helv fannst mér hann eiga marga miða.

Ég man líka vel þegar pabbi kom heim úr vinnu að morgni eða undir hádegi 27.júlí 1977 til að segja mömmu að afi væri dáinn og ég man enn mjög vel eftir deginum þegar afi var jarðaður.

Afi var bara góður kall sem var gott að vera nálægt, ekki mikið sagt þegar maður var með honum en hann hafði bara svo þægilega nærveru og fann alltaf eitthvað mikilvægt fyrir mann að gera; mér fannst ég alltaf vera að gera eitthvað gagn þegar ég var að "hjálpa" afa með baksturinn og tilheyrandi.

Elsku afi, til hamingju með daginn, í gær, betra seint en aldrei!!

 

 afi í bakgrunni, alltaf í bakaragallanum, ég og tvíbbarnir í forgrunni

 

 

 

 

 

 

 

 

afi og amma í kaffi hjá okkur blokkinni á Seyðis, sá gamli í bakaríisgallanum en reyndar líka í lopapeysu, en ekki hvað!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ætli afi hafi ekki gleymt að setja í sig fölsku tennurnar á þessari mynd, þær hafa kannski legið í bleyti akkúrat þegar myndir var tekin!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 myndarlegur á yngri árum, Eini er glettilega líkur pabba sínum að mínu mati.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

mér þykir mjög vænt um þessa mynd, synd að amma skuli endilega hafa þurft að góna í gólfið þegar smellt var af.

 

 

 

 

 

 

að lokum þessi hér, þarna er afi yngstur í sínum systkinahópi, situr á kné móður sinnar, því hægra.

Föstudagurinn langi

Upp er runninn lengsti dagur ársins, eða hvað?  Hér í denn var föstudagurinn langi alla vega afar langar að manni fannst og afar heilagur, ekkert sjónvarp, engin tölva, ekki neitt nema bara fara út og leika sér; ekki einu sinni opin sjoppa hvað þá meira.

En nú er öldin önnur, nóg að glápa í imbanum, tölvan alltaf í gangi og flestar sjoppur opnar, jafnvel heilu matvöruverslanirnar með opið í dag.  En þó föstudagurinn langi hafi ekki verið par skemmtilegur í minningunni þá saknar maður samt stundum þessa einfaldleika sem áður var, maður var bara manns gaman og börn sem fullorðnir urðu að hafa ofan af fyrir sjálfum sér, engin afþreying í boði.

Hér í Köben er komið vor með stóru Vaffi, sól og blíða og hiti þetta 15-17 gráður.  Við Erian kíktum á kaffi Norden á miðvikudaginn og rákum svo inn nefið á Hvids vinstue, fékk mér þar einn lítinn Tuborg til heiðurs skáldinu Hallgrímssyni.  Það er virkilega huggulegt að labba einn rúnt á Strikinu og kíkja á kaffihús í góða veðrinu og fylgjast með mannlífinu sem iðar.

Við ætlum bara að hafa það notalegt hér heima, göngutúrar með hundinn og svo ætlum við einn labbirúnt niður á tjörn niðri í bæ og kíkja á fuglalífið sem og mannlífið.

Næstu viku verður nóg að gera hjá mér, vinna frá þriðjudegi til föstudags á vuggestuen Emdrup søgård.  Þar er ég að vinna með krökkum sem eru á bleiualdrinum svo það eru endalausar skítableiur, mikið meira próramm en að vinna á børnehave eins og Filip sogns sem er ekki með vöggustofu.  En dagurinn er fljótur að líða á svona vinnustað enda mikið að gera og ég er þakklátur fyrir hvern dag sem ég fæ í vinnu á meðan enga fasta vinnu er að fá.

Annars er það helst í fréttum að Elísa var að missa tönn, tönn númer tvö hjá henni og er hún afar stolt af því og segist vera orðin stór núna þar sem tennurnar eru farnar að fjúka og nýjar að koma í staðinn.  Tannálfurinn kom auðvitað í heimsókn og færði dömunni 10 krónur og hún tilkynnti okkur hér snemma í gærkvöld að hún væri farin að sofa, yrði að sofna snemma svo tannálfurinn kæmi í heimsókn með pening og losaði hana við tönnina.

Jæja, nóg bull í bíli, læt fylgja hér nokkrar myndir sem við tókum í göngutúr um hverfið um daginn.

Bestu kveðjur, Einar Sveinn og familí

 

Systur

 

Blokkin okkar, við búum á fyrstu hæð

 

Stelpurnar í rennibrautinni

 

Erian með Lólu

 

Elísa í splitt

 

Flottur

 

Gummi

 

Elmar

Hold da op

Nú er ég búinn að vera svo lengi í Danmörkinni að ég varð að hafa fyrirsögn á dönsku, orðinn svo illa sleipur í málinu

Hvað um það, danskan kemur smám saman og helst þegar maður nær nokkrum dögum í vinnu.

Ég hef haft töluvert að gera síðustu daga.  Var á reynsluvöktum í hjemmeplejen í Dragør frá mánudegi til miðvikudags; vantar fólk í helgarafleysingar og ég bíð eftir að heyra nánar frá hjemmeplejen.  Starfið er skemmtilegt en krefjandi og hreinlega erfitt á köflum.  Gamla fólkið er mjög mismunandi statt, allt frá að vera ósjálfbjarga um alla hluti og yfir í að vera bara eldhresst og sjálfbjarga. 

Leist ekki of vel á þetta eftir 2 fyrstu heimsóknirnar á mánudaginn; fyrst þurfti að hjálpa manni með parkinsons, skipta um bleiu, baða, klæða, og gera kappann kláran fyrir dagsenterið.

Næsti kúnni var sænsk kona, alveg skýr í kollinum og vel lesin en með krabbamein og ósjálfbjarga.  Sú var með bleiu líka og búin að gera netta dellu og guð hjálpi mér skítalyktin í íbúðinni, lá við að maður labbaði bara rakleiðis út þegar lyktin kom æðandi í fangið, eða nasir (já já, mínar stóru lyktnæmu nasir!) 

Næstu kúnnar voru minna mál, bara skipta á rúmi, tæma hlandkoppa, smyrja brauð, gefa pillur, jógúrt og hella upp á kaffi svo eitthvað sé nefnt, jú, þurftum að ryksuga og skúra hjá einni líka. 

Dagurinn er fljótur að líða í svona vinnu en margt að muna og stundum erfitt að skilja eldgömul og tannlaus dönsk gamalmenni svo allt í allt þá er jobbið spennandi en um leið erfitt og tekur góðan tíma að venjast að komast inn í þetta.

Á morgun á ég svo að mæta á barnaheimilið Emdrup Søgård en þar vantar mann í afleysingar.  Þar gæti verið möguleiki á þó nokkrum tímum í hverri viku og vonandi að það verði bara sem mest, vantar að hafa einhverja punkta fasta í vikunni og erfitt að þeysast á milli margra vinnustaða.  Á þessum leikskóla er leikskólastjórinn karlmaður og hann treystir mér alveg til að leysa af á bæði vöggustofudeildinni og auðvitað líka á eldri deildinni; ekki málið að skipta um bleyju hjá smábörnum ef maður getur skipt um bleyju á níræðum gamalmennum, eða held ekki!

Síðustu helgi var þemadagur í skólanum hjá Gumma og Alexöndru og kíktum við í heimsókn.  Krakkarnir höfðu verið að vinna að verkefnum sem öll tengjast medborgerskab, man nú ekki hvað það heitir á íslensku en svona umfjöllun um hvað það þýðir að vera partur af einhverju samfélagi í breiðum skilningi.  Við hittum kennarana sem allir virðast elskulegir og þau eru öll mjög hrifin af krökkunum okkar, jerers børn er så sød og dejlig og eitthvað meira skjall sem ég man nú ekki í smáatriðum.  En allt gengur þrusuvel og krakkarnir eru líka mjög sáttir í skólanum.

Vorið er ekki alveg komið en hlýtur að fara að láta sjá sig innan tíðar; reyndar verið hálfgerð skítatíð hérna að mér finnst síðustu daga, ískalt og norðanræpa, bara ala Suðurnesjasumarveður!  Spáin segir að það eigi að hlýna svo ég bíð spenntur, þoli ekki þennan djöfuls kulda og vind.

Held að þetta sé að verða gott bara í bili, má ekki skrifa yfir mig hérna.

Bestu kveðjur úr kóngsins Köben,

Einar Sveinn og familí